شما رو نمی‌دونم اما استفاده از کلمه Luxury اون هم با تلفظ و کاربرد غلط توسط انواع و اقسام آدمهای عجیب و غریب، دیگه داره باعث کهیر زدن من می‌شه، اما خوب فراگیر شدنش یه پیام مشخص داره و اون اینه که متاسفانه در جامعه ما پول داشتن و خرید اجناس گرون و لوکس یه ارزش محسوب می‌شه. به همین دلیل اکثر افراد سعی می‌کنن تا می‌تونن چیزهای گرون بخرن یا اگر هم پول ندارن، کاری کنن که لباس‌ها و استایلشون به نظر گرون و «لاکچری» بیاد.

تصور اغلب ما از وابستگی عاطفی یه چیزی توی مایه دختریه که ازدواج می کنه و میره ولی روزی ده بار بیشتر به مامانش زنگ می زنه و برای همه مسائل و تصمیم های زندگی مشترکش با همسرش، از مامانش نظر می خواد. اکثر ما وقتی به این دختر فکر می کنیم، یه نچ نچی می کنیم و خدا رو شکر می کنیم که خودمون مستقل، با اراده و موفقیم. امروز می خوایم درباره هم وابستگی عاطفی و چیزی که ممکنه همه ما رو با خودش درگیر کنه صحبت کنیم.

این روزها شرایط اقتصادی متزلزلی داریم که باعث شده حال روحی‌مون خوب نباشه و خیلی هامون نگران باشیم، از خیلی از خوشی هامون بزنیم و حتی انگیزه مون رو از دست بدیم. اصلا جدا از شرایط اقتصادی، خیلی از ما زندگی‌مون دچار بکنواختی و روزمرگی شده و انگیزه‌ای نداریم. در قسمت قبل این مطلب ایده‌هایی رو مطرح کردم که کمک می کنه خودمون رو از افسردگی در بیاریم و نذاریم زندگی مون تکراری، فرسایشی و یکنواخت بشه.

این سوالیه که شما در طول این چند سال بارها و بارها از من پرسیدین. واقعیت هم اینه که همه ما به اندازه یک ساعت شنی انحنا و قوس‌های زیبا نداریم، همه ما مثل موزها هیکل لاغر و کشیده نداریم، همه ما مثل توت فرنگی‌ها بالاتنه پر و خوش‌فرم نداریم و همه ما مثل گلابی‌ها پایین‌تنه درشت و تپل نداریم. اکثر فرم‌های هیکل همون طور که گفتم جنبه‌های مثبتی داره که فرم‌های دیگه شاید آرزوش رو داشته باشن...