کوش آداسی یه شهر ساحلیه در ساحل تقریبا جنوب غربی ترکیه و مشرف به دریای اژه. روی سواحل زیبای کوش آداسی که وایمیسین اون طرف دریا و در فاصله خیلی نزدیک جزایر یونان رو می بینین. برای رفتن به کوش آداسی شما به فرودگاه ازمیر می رین و از اونجا با اتوبوسهای مخصوص ترنسفر هتلهای مختلف دنبالتون میان و بعد از نیم ساعت تا چهل دقیقه به هتل هاتون می رسید. هتلهای کوش آداسی دو دسته هستند. دسته اول هتلهایین که توی شهر هستن و قیمت اقتصادی تری دارن و معمولا بسیار تر و تمیز با یکی دو استخر هستن و شامل صبحانه می شن یا حالت ALL (All-inclusive)  به معنای «در بر گیرنده همه هزینه ها» دارن که در همه ساعتهای روز چیزهایی برای خوردن به صورت بوفه و اینها پیدا میشه و وعده های غذایی رو هم در بر می گیره. گروه دوم هتلهایی هستند که به اسم ریزورت (resort) معروفن و کمی با شهر فاصله دارن و اکثرشون دقیقا به ساحل چسبیده اند و خیلی وسیع هستند با تفریح های مختلف و تقریبا حالت شهرکی دارن که اگر کار خاصی نداشته باشی، می تونی در کل سفر ازشون خارج نشی. این هتلها بیشتر حالت U-ALL (Ultra All-Inclusive) دارن که یعنی خلاصه به شدت هرچه تمام تر هرچی بخوای بخوری و اکثر خدماتی که لازم داری و طبعا همه وعده های غذایی و اسنک و نوشیدنی و همه چیز در این هتلها بدون پرداخت پول انجام می شه. نمی گم رایگانه چون طبعا این هتلها گرونتر هستند و شما از قبل هزینه همه چیز رو پرداخت کردین و سودی هم برای خودشون باقی مونده. اما در هر حال این هم لذت داره که آدم اصلا با خودش پول حمل نکنه و هر رستوران و بار و کافه ای که می شینه یا هر برنامه نمایشی که می بینه، آخرش بدون پرداخت پول پاشه بره دنبال زندگی اش.

طبق اصول فشن نامه نویسی، باید بهتون یه دید کلی بدم از اینکه مردم در این شهر چی می پوشن. اما چون هتل ما از نوع دوم و ریزورتی بود، ما اصلا از هتل خارج نشدیم و من هیچ ایده ای درباره شهر کوش آداسی و مردمش ندارم. برای همین این بار تصمیم دارم براتون کمی از آداب لباس پوشیدن و مشاهدات فشنی در یک هتل ریزورت پنج ستاره در یک شهر ساحلی بگم.

 برنامه روزانه مسافرها در این جور هتل ها معمولا کلا حول محور دو تا فعالیت می گذره:  فعالیت اولی گذروندن وقت در استخر و دریا و فعالیت دومی خوردن و نوشیدنه. کوش آداسی، مارماریس، بدروم، آنتالیا و این جور شهرهای ساحلی ترکیه، شباهت های زیادی به هم دارن. اما به نظر من کوش آداسی جو خیلی بهتری از آنتالیا داره چون خیلی خیلی خانوادگیه و مشتری های هتل ما اکثرشون خانواده های ترک، آلمانی، انگلیسی، امریکایی و.. بودن که اومده بودن با خانواده کوچیکشون چند روز رو کنار استخر و دریا خوش بگذرونن. وقتی می گم خانواده، منظورم زوج های بیست و خورده ای یا سی و خورده ای ساله با معمولا دو تا بچه زیر 10 ساله. بنابراین در این جور هتل ها برنامه روزانه اکثر مردم استراحته.

معمولا سروصبحانه ازساعت 7 صبح شروع می شه و تا حدود یازده ادامه داره ولی اکثر مسافرهای هتل حدود 8-9 برای خوردن صبحانه به رستوران می رن چون فعالیت های رسمی استخر (که البته منعی برای شنا در ساعت های دیگه وجود نداره) از ساعت 10 صبح شروع می شه. درِس کد (dress code) یا قانون لباس پوشیدن برای صبحانه ریلکس و راحته که البته طبق تابلویی که در ورودی رستوران نصب شده، حضور در رستوران با مایو یا دمپایی خیلی پسندیده نیست. البته این رو هم بگم که اصلا تذکری در کار نیست، اما خود مردم درس کد رو رعایت می کنن. معمولا سر میز صبحانه مسافرهای هتل با لباسهای سبک و راحتی میان که زیرش هم مایوشون رو پوشیده اند و آماده هستن که از رستوران مستقیم کنار استخر یا دریا برن. لباس رومایویی برای اکثر خانومها پیراهن های گشاد کوتاه یا بلوزهای بلند از جنس حریر یا تور دانه درشت (که از زیر مایو رو نشون میده) و دمپایی یا صندله.

اکثر خانومها موقع خوردن صبحانه و البته به خاطر اینکه مستقیم می خوان به ساحل برن، موهاشون جمعه و یا به شکل دم اسبی و یا به شکل گوجه پشت سرشون بسته شده. بچه ها با مایو و یه لباس مختصر مثل دامن یا شلوارک و آقایون با مایو که خودش به شکل شلوارکه و یه تی شرت آستین حلقه ای یا گشاد و دمپایی سر میز صبحانه می شینن. در مورد کیفیت و تنوع غذا که بخوام بگم واقعا خودش یه مطلب طولانی دیگه است و از موضوع صحبت ما به دوره. اگر دوست دارین سفرنامه های متنوع به کوش آداسی و سواحل ترکیه رو بخونین یا کلا سفرنامه خوندن رو دوست دارین توصیه می کنم به سایت لست سکند Lastsecond.ir برین که یکی از سایتهای مورد علاقه منه و خیلی چیزهای جالبی توش می شه مطالعه کرد. این سایت مجموعه مفصلی از سفرنامه و نقد و بررسی هتل های مختلف داره که می تونه اطلاعات کلی درباره این نوع سفرها بهتون بده. خلاصه در یک کلام بخوام بگم: یک هتل U-ALL کنار دریای اژه واقعا قطعه ای از بهشته.

در هر صورت، بعد از صرف صبحانه و با بلند شدن صدای تیم انیمیشن یا تیم سرگرم کننده هتل از سمت استخر، اکثر مهمونها کم و بیش به سمت استخرهای هتل می رن. هتلها معمولا چند تا استخر بزرگسالان و چند تا استخر کودکان و یکی دو تا استخر با سرسره های آبی و اینها دارن. هر کسی بر اساس سلیقه و شرایطش می ره و تخت های مخصوص آفتاب گرفتن و چترهای سایه بون مورد نظر خودش رو در کنار یکی از این استخر ها، یا توی ساحل اختصاصی هتل یا روی اسکله کنار دریا انتخاب می کنه و مستقر می شه. در هتل ما یک سری کابانا یا آلاچیق چوبی روی سطح استخر و روی سطح دریا هم بود که با پرداخت مبلغ نسبتا گرونی می شد از امکانات سایه، یخچال پر از خوردنی و نوشیدنی و تخت خواب داخل اونها یا تخت آفتابی بیرون اونها به صورت خصوصی استفاده کرد.

خلاصه بعد از مستقر شدن، لباس های رویی رو در می آوردن و بچه ها وارد استخر می شدن و مشغول شنا و عشق و حال می شدن و خانومها هم یا وارد استخر می شدن، یا روی تخت زیر سایه بون دراز می کشیدن و کتابی چیزی می خوندن و یا به خودشون روغن و لوسیون می زدن و دراز می کشیدن برای آفتاب گرفتن. اکثر مایوهای خانومها بیکینی (دوتیکه) بود و مایوهای آقایون هم حالت شلوارکی (البته از جنس مخصوص مایو) داشت. نکته جالب که همیشه کنار استخر و ساحل های خارجی توجه من رو جلب می کنه اینه که هر کسی با هر هیکلی راحت مایو پوشیده و خیلی در بند این نیستن که مثلا چون شکم دارن، فلان مدل مایو رو بپوشن و این حرفها. این نکته هم به ذهنم اومد که اگه دوستان چی نپوشیمی من اینجا بودن و طبق اصول لباس و مایوشون رو انتخاب کرده بودن، کلا یه تیم خیلی خوش لباس و خوش تیپ اینجا بود که یک سرو گردن از همه اروپایی ها بهتر لباس پوشیده بود!

در مورد مایو، هر چی سن خانمها بالاتر بود، مایوها پوشیده تر بود و خانمهای مسنی هم بودن با مایوهای یک تکه دامن دار و غیره. جوون ها اکثرشون با بیکینی بودن. البته این رو هم بگم با اینکه بیکینی پوشیده بودن، بیشترشون از نوع بیکینی های بند پهن و پشت گردنی و کلا پر پارچه بود و از اون نوع بیکینی های خیلی نخی و خیلی لختی و مثلث کوچولوها تقریبا نبود یا خیلی خیلی کم بود. خانوادگی بودن جو هم خوبی اش این بود که خیلی کم مردها در حال چشم چرونی بودن و بیشتر هر کسی حواسش به کار زن و بچه خودش و رسیدگی به اونها و بازی کردن با بچه ها و حفظ امنیتشون در حال شنا بود. جدی بگم به جز چند مورد که تک و توک پیدا می شد، از بچه داری مردها و توجهشون به بچه های کوچولو و کول گرفتن بچه های خیلی فسقلی تو آب و بازی کردن باهاشون واقعا لذت بردم.

در مورد درس کد Dress Code در کنار استخر و دریا باید بدونین که مایوی تنها فقط موقع شنا یا دراز کشیدن روی تخت بود و اکثر خانمها موقعی که می خواستن از این طرف به اون طرف برن، مثلا برن بار یا کافه کنار استخر یا مثلا بچه رو ببرن دستشویی یا کلا در حال حرکت، یه شالی چیزی روی کمر یا از بالای سینه شون می بستن. البته نه اینکه نمی شد با مایو این ور اون ور بری، ولی خوب کلا در کشورهای خارجی این قضیه رسمه که مایو مال توی آبه و بیرون آب و موقع تردد توی فضاهای هتل یا ساحل، یه چیزی روی مایو می پوشن یا می بندن. اکثر خانمها یا آرایش ندارن یا اگر مثل من آرایش ملایمی می کردن حتما از مواد ضدآب جدی استفاده می کردن. من خط چشم و ریمل ملایم و رژ ضدآب می زدم و تا آخر ساعت استخر هم خوشبختانه سر جاشون باقی بودن.

خوب، بگذریم. در هتل ما ناهار دقیقا بعد از تایم صبحانه تا ساعت5 عصر تو رستوران و اسنک بار کنار استخر سرو می شد و تیپ مهمونهای هتل همه مثل زمان صبحانه بود چون وسط تایم استفاده از استخر و ساحل می اومدن غذا می خوردن. خوبی این قضیه این بود که کسی مجبور نبود بره اتاق لباس عوض کنه و بره رستوران. لباسها مشابه زمان صبحانه و چهره ها آفتاب خورده تر و موها خیس تر بود! بعد از خوردن ناهار، شنا و تفریحات استخری و دریایی ادامه پیدا می کرد. برای اینکه سوال پیش نیاد، توضیح بدم که تیم انیمیشن که اون بالا اسمش رو بردم و در اکثر هتلهای ریزورتی هست، از صبح تا آخر تایم استخر که حدود 6 و 7 بعد از ظهر بود، بازی های مختلف و ورزش و مسابقات مختلف رو برای مهمونها توی آب یا لب آب اجرا می کرد و کسانی که دوست داشتن می تونستن برن و از این سرگرمی ها استفاده کنن. واترپلو، دست رشته، رقص در آب، رقص بیرون آب، ورزش و نرمش در آب، والیبال ساحلی، مسابقه حفظ تعادل توی آب و حتی استپ رقص و صندلی بازی توی آب!

و بالاخره اکثر مهمونهای هتل حدود 5 و 6 بعد از ظهر لوازمشون رو جمع می کردن، لباسها رو روی مایوها می پوشیدن و می رفتن به اتاقهاشون که استراحت کنن، دوش بگیرن، به آفتاب سوختگی ها رسیدگی کنن و برای برنامه های شب آماده شن. برنامه های شب هتل از ساعت 7 شب  شروع می شد. هتلهای اون منطقه اغلبشون به رسم اروپایی و به خاطر خانوادگی بودنشون، سرو شام رو از ساعت 7 شروع می کردن. بهترین تایم هم برای رفتن به رستوران برای شام همین حدود هفت، هفت و نیم شب بود که می تونستی در حال غذاخوردن توی بالکن رستوران منظره زیبای غروب خورشید روی سطح دریای اژه رو تماشا کنی. توی تیر ماه، خورشید حدود ساعت هشت غروب می کرد.

چهره هتل موقع برنامه های شب کاملا با روز متفاوت بود و درس کد Dress Code هم زمین تا آسمون با روز فرق داشت. همه لباسهای تمیز و مرتب و کمی رسمی می پوشیدن، خانومها آرایش می کردن و موهاشون رو درست می کردن و آقایون هم اغلب شلوارک رو کنار می گذاشتند و شلوار بلند می پوشیدن (البته منعی هم در کار نبود). دمپایی ها هم جاشون رو به کفش ها و صندل های رسمی تر با کمی پاشنه می دادن. اگر در مورد لباس خانومها بخوام بگم، چون اصولا همه از زیر آفتاب اومده بودن و کم بیش پوست ها آفتاب دیده و حساس بود، لباسها با اینکه مرتب و صاف و صوف بود، حالت لباسهای قالب بدن چسبیده و پارچه های سفت و قطور تنگ و ترش نداشت. بیشتر پیراهن ها رنگی تابستونی تا زانو و بالای زانو بود. زیورآلات بدلی کمی برق برقی، گردنبندها بلند و رنگی و گوشواره ها درشت، موها باز و بیشتر موجدار و آفتاب دیده و آرایش ها ملایم با تاکید بر المانهای تابستونی بودن.

من خودم اونجا با توجه به اینکه پوستم رو برنزه کردم، شبها آرایش خیلی لایت تابستونی می کردم که قبلا هم براتون درباره اش مطلب نوشته ام. کرم پودر رو کلا کنار گذاشتم و برای اینکه پوست صورتم خراب نشه کمی لوسیون افترسان به صورتم می زدم، سایه ملایم طلایی قهوه ای، خط چشم مشکی، با ریمل فراوون و رژ لب براق و کم رنگ با تم رنگهای جیغ مثل سرخابی که کنار پوست برنزه و طلایی خیلی قشنگ می شه. عطرتون در این جور سفرها باید ملایم  و خنک باشه چون کلا خودتون و همه مهمونهای دیگه تمام روز رو در آفتاب و گرما گذروندین و احتیاج به آرامش و خنکی دارین.

ساعت نه و نیم سرو شام تموم می شد (و البته شام دیر وقت از یازده شب تا صبح سرو می شد) و همه در حال انفجار از خوردن و آشامیدن به سمت آمفی تئاتر روباز هتل می رفتن که تیم انیمیشن هتل اونجا برنامه های سرگرم کننده شبانه روی سن اجرا می کرد. هر شب چند برنامه جالب متفاوت با شبهای دیگه روی سن برگزار می شد. از اجرای رقص های مختلف گروهی با لباسهای زیبا و نورپردازی جذاب تا انواع حرکات آکروباتیک و بندبازی و ورزشهای نمایشی و مسابقه بین مهمونهای هتل؛ و کلا دو ساعتی سرگرمی های شاد و جذاب همراه با نوشیدنی برای مهمونها برقرار بود. چیزی که خیلی به ما چسبید این بود که فینال بازی های یورو 2016 رو در همین آمفی تئاتردر فضای باز و با پروجکشن روی پرده بزرگ دیدیم و همون شب هم هشتمین سالگرد عروسی مون بود و کلی لذت بردیم و خاطره انگیز شد.

بعد از این برنامه ها معمولا یک ساعتی برنامه رقص یا آواز و کَریوکی Karaoke مهمونها روی اسکله لب ساحل برگزار می شد که البته فعالیت مورد علاقه ما در این تایم این بود که خوش و خرم و بعد از خوردن و نوشیدن فراوان بریم توی همون کاباناهای (آلاچیق های چوبی) روی سطح آب  که در طول روز دویست یورو هزینه اجازه شون بود و شب ها رایگان بود، دو نفری خلوت کنیم و روی تخت های تراسشون در چند سانتی متری آب دریای اژه دراز بکشیم و از صدای آب و موسیقی که از سمت هتل می اومد و منظره ماه روی دریا لذت ببریم. حاصل این تجربه لذتبخش این عکس بود که در زمان خودش در اینستا براتون گذاشتم.

فشن نامه رو همراه با چاشنی سفرنامه ای کردم که بگم مطمئنا این نوع سفر و چنین محیطی برای همه دوستان مناسب نیست و صد البته که همه علاقه ندارند همچین سفری داشته باشند. آرزو می کنم هر نوع سفری که دوست دارین و باعث آرامش و لذت در شما می شه، به زودی شرایطش برای شما فراهم بشه و حسابی حالشو ببرین. البته که با توصیفاتی که کردم حتما درک می کنین که چرا عکسی از مردم در کار نیست و بعضی عکسها از اینترنته. فشن نامه کوش آداسی نگارا رو دوست داشتین؟