در قسمت اول این مطلب درباره آراستگی و داشتن ظاهر باکلاس صحبت کردم و در بخش دوم هم اگر یادتون باشه، درباره این صحبت کردم که چه رفتارهایی برایی یک خانم شیک و باکلاس برازنده است. امروز خودم مطلبم رو دوباره خوندم و چیزی که به دهنم رسید اضافه کنم، درباره آداب معاشرت پایه هست. بنابراین مطلبی که امروز می نویسم ادامه همون گروه مطالب مرتبط با رفتار شیک و باکلاسه، اما اسم جدید روش می گذارم که راحتتر پیدا بشه.
اصول آداب معاشرت یا etiquette مجموعه ای از قوانینه که شاید صدها سال پیش برای تشخیص نجیب زاده ها و آدمهای باکلاس از افراد طبقه های پایین تر، طراحی شده، اما به مرور به جای تاکید بر طبقه اجتماعی و درآمد، رفته به سمت اینکه افراد مودب تر و باکلاس تر رو از بقیه متمایز کنه. بعضی از اصول آداب معاشرت این روزها هم توسط اکثر آدمها رعایت می شه و بعضی هاشون یا شاید بهتر باشه بگیم اکثرشون، یا متاسفانه به فراموشی سپرده شده و یا از اون هم بدتر، آدمهای بی کلاس مسخره شون می کنن!
قطعا خیلی از این نکات رو می دونین و تعداد زیادی رو هم رعایت می کنین، من یه چیزهایی که به ذهنم می رسه رو می گم که ممکنه توی معاشرت با مخاطب خاص، خانواده همسر، مهمونی ها و خلاصه جاهایی که آدم رفتارش زیر ذره بین هست، به کار بیاد. دنیای اتیکت یا آداب معاشرت خیلی گسترده است. من فعلا به هر چی یادم میاد و مرتبط با نقش یک میزبان یا مهمان محترمه، اشاره می کنم:
- وقتی وارد خونه میزبان می شیم، باید برای انتخاب محل نشتن توجه کنیم که چه افرادی قراره در این مهمونی حضور داشته باشن. همون طور که می دونین درستش اینه که افراد مسن تر و خانم ها بالای مجلس بشینن (دور از در ورودی) بنابراین در مهمونی که قراره مثلا یه مادربزرگی هم حضور داشته باشه، نمی دویم بریم بشینیم روی مبل اصلی بالای مجلس. دیگه اینکه در انتخاب ارتفاع صندلی، مثلا در شرایطی که هم صندلی هست هم مبل، حواسمون به قد دامنمون و میزان چسبون بودنش باشه. هرچی دامن کوتاه تر و تنگ تر باشه، ارتفاع صندلی بیشتر باشه راحت تریم و بهتر می تونیم کنترلش کنیم. خانم های بچه دار خوبه دور از میز اصلی پذیرایی و چیزهای شکستنی و نسبتا نزدیک به دستشویی بشینن که نخوان هی از لا به لای دست و پای مهمونها با بچه شون به سمت دستشویی و اتاق حرکت کنن. خیلی پسندیده است که زن و شوهر حتما کنار هم بشینن و اگر یکیشون خواست بره نزدیک تر با دوستی کسی خوش و بش کنه، سریع پیش همسرش برگرده یا دوتایی جاشون رو تغییر بدن.
- شیوه زیباتر و پسندیده تر نشستن روی صندلی با دامن به این شکله که یک پا رو صاف و تقریبا عمود روی زمین می گذاریم و پای دیگه رو با زانوی به هم چسبیده از پشت اون پا رد می کنیم جوری که محل تلاقی پاها، حدود مچ پا باشه. پهلوی خارجی پای دوم رو روی زمین می گذاریم. البته پا روی پا انداختن معمولی با زانوی بسته هم اوکی هست ولی نوع تشریفاتی اش اینه.
- برای نشستن سر میزشام، صبر کنید تا خانم صاحبخونه بفرمایید بگه و با بفرمایید آقای میزبان بلند نشین برین سرمیز! خانومهایی که مهمونی برگزار کرده اند می دونن چرا! دقایقی قبل از اعلام شدن شام می تونین در درگاه یا ورودی آشپزخونه با لبخند سوال کنین کمکی از دست من بر میاد؟ ولی به هیچ عنوان بی اجازه وارد نشین و اگر گفتن نه، طولانی اونجا نمونین، به خصوص تو خونه یه تازه عروس که از حضور شما هول و دستپاچه می شه.
- سر میز شام، همون طور که مادرمون و معلمهای مهدکودکمون همیشه می گفتن، غذاخوردن با دهن باز خیلی بده و حتما باید غذا رو با لب های بسته بجویم. شاید تاکید روی این موضوع ساده به نظر مسخره بیاد ولی خود من دوستی دارم بسیار خوش پوش و زیبا و موفق که متاسفانه از غذا خوردن باهاش متنفرم، چون نه تنها حرف زدن با دهن پر رو زشت نمی دونه، بلکه اصلا عادت داره یه لقمه رو وارد دهنش بکنه و بذاره گوشه لپش و بعد تازه شروع کنه حرف زدن. نه! یک خانم باکلاس هرگز موقع جویدن دهنش رو باز نمی کنه، با دهن پر حرف نمی زنه و اگر خیلی خیلی واجب بود در حالیکه غذا توی دهنشه، چیزی بگه، حتما دست یا دستمال جلوی دهنش می گیره و با عذرخواهی کوتاه ترین چیزی که می تونه رو می گه.
- از همه یا اکثر غذاهایی که درست شده بچشید و تعریف کنید. اگر چیزی رو دوست ندارین، رژیم دارین و یا به هر دلیل باهاش مشکل دارین، سعی کنین نخوردن اون رو تا حد ممکن پنهان کنین و اگر نشد، نَگین دوست ندارم. چیزهایی مثل معده درد دارم و سیر شدم و انقدر خوشمزه بود همه چی که دیگه جا ندارم و... خیلی بهتره. یادتون باشه پوست میزبان برای تهیه این غذاها کنده شده و کلی هزینه، انرژی و زحمت پشت این سفره خوشمزه پنهان شده. حتما قبل از بلندشدن از سرمیز با صدای بلند و رسا از خانم میزبان تشکر کنین. دستمال و آشغالهای احتمالی که درو و بر بشقاب ریختین رو بذارین تو بشقاب و بعد پاشین. هیچ وقت قبل از میزبان و بزرگترها سر میز نشینین، شروع به کشیدن یا خوردن نکنین و بعد از تموم شدن غذا از سر میز بلند نشین.
- در مورد آداب دیگه غذا خوردن اینکه در غذاهای غیر پلویی و غذاهای فرنگی باید کارد در دست راست و چنگال در دست چپ قرار بگیره. هورت کشیدن و خوردن با سر و صدا ممنوعه، سر میز غذا در مهمانی حرف زدن از چیزهای کثیف و چندش آور ممنوعه و حتی توصیه می شه بحث به سیاست و دین هم اصلا نرسه چون اینها مطالبی هستند که ممکنه افراد توشون اختلاف نظر داشته باشن و ایجاد شدن بحث یا جدل، مهمونی خانم خونه رو به هم می زنه و زحمتهاش رو برباد می ده و باعث می شه افراد از اون همه زحمتی که اون کشیده، خاطره بدی با خودشون ببرن.
- حرف میزبان شد، یه کمی از آداب میزبانی بگم. در پذیرایی و تعارف کردن چای یا خوراکی های دیگه اولویت باید با مسن ترین خانم مهمان باشه. یعنی خانمها و افراد سن بالا به بقیه افراد از نظر اولویت ارجح هستن. منتها چون زشت و سخته که بخوایم تک تک به ترتیب سن و جنس دنبال افراد بریم، درستش اینه که در تعارف چایی مثلا، اولا به مسن ترین یا مهم ترین خانم جمع تعارف بشه و بعد از کنار ایشون به پذیرایی بقیه افراد ادامه بدیم.
- از آداب دیگه میزبانی اینکه برخلاف اون چیز غلطی که این روزها زیاد اجرا می شه، درست کردن غذاهایی که باید خیلی داغ و تازه پخته و سرو بشن و احتیاج به حضور طولانی مدت در آشپزخونه دارن، در صورت نداشتن کارگر خیلی پسندیده نیست، چون خانم میزبان که در واقع صاحب مهمونیه، باید تا می تونه بیاد پیش مهمونها بشینه و باهاشون معاشرت کنه. پس برای انتخاب منو دقت کنین که غذاهایی انتخاب کنین که از قبل قابل آماده کردن هستند یا به نظارت کمی لازم دارن. بهتره که خانم میزبان فقط حداکثر نیم ساعتی قبل از سرو شام بره توی آشپزخونه. پس شستن میوه و آماده کردن خوراکی های پذیرایی و شستن ظرف در زمان حضور میزبان ممنوعه. جوری برنامه ریزی کنین که بدون شستن مکرر ظرفها، توی مهمونی ظرف کم نیارین.
- سرمیز غذا به عنوان میزبان پایین میز و نزدیک آشپزخونه بشینین. صبر کنین همه مهمونها جاشون رو پیدا کنن و بعد بشینین. نه خودتون و نه همسرتون قبل از دیگران شروع به خوردن نکنین و در ضمن مهمونها رو با تعارفهای مکرر و اصرار زیاد برای خوردن چیزهای مختلف معذب نکنین. به هیچ عنوان زورکی برای کسی غذا نکشین و فکر نکنین اینجوری لطف کردین. وظیفه میزبان اینه که غذا رو در دسترس مهمون بذاره و با یک بار تعارف اعلام کنه که شما مجازین از این غذا بخورین، همین. دقت کنین دسته کفگیرها به سمت مهمونها باشه و میز رو جوری بچینین که همه دستشون به اکثر غذاها برسه. از قبل نوشیدنی رو آماده کنین. خوبه که آقای میزبان مسئولیت ریختن نوشیدنی برای مهمونها رو به عهده بگیره. اگر چیزی از آشپزخونه لازم شد که یادتون رفته بیارین، بی سرو صدا و با گفتن یک ببخشید از سر میز پاشین برین بیارینش.
- این نکته ای که می خوام بگم، اصولا کمی بحث برانگیزه. من درستش رو بر اساس اصول اداب معاشرتی که مطالعه کرده ام می گم (و اونچه خودم بهش اعتقاد دارم)، شما هم جوری که درست می دونین رفتار کنین. طبق اصول میزبانی و به نظر من کمک گرفتن از مهمان فوق العاده زشته. علاوه بر این، بر اساس اصول آداب معاشرت، جمع کردن غذا از جلوی مهمان هم زشته و هر چیزی که برای پذیرایی تعارف می شه، باید تا آخر مهمونی دم دست مهمون بمونه. پس اینکه خیلی ها با زنهای مهمون می رن تو با هم می پزن و می شورن و خشک می کنن و... من این رو مهمونی صحیح نمی دونم و بر خلاف اصول هم هست. من حتی میز شام رو اصلا جمع نمی کنم و به هیچ عنوان به کسی اجازه نمی دم یک دونه ظرف سمت آشپزخونه بیاره. در واقع خودم هم به عنوان میزبان بلافاصله بعد از سرو شام میام می شینم وسط مجلس که همه بدونن برنامه جمع و تمیز کاری نداریم. بله می دونم میزبانی اینجوری خیلی سخته و خودم هم از خستگی پرپر می شم قبل و بعد از برگزاری مهمونی، اما در واقع آداب معاشرت حکم می کنه مهمان استراحت کنه و میزبان زحمت بکشه. برای همین خونه مردم هم کار نمی کنم و بعد از تشکر کردن می شینم سر جام.
- یک خانم باکلاس هیچ وقت توی مهمونی به سمت اتاق های دربسته نمی ره و اصولا تو خونه مردم دری رو بدون در زدن باز نمی کنه و وارد نمی شه، کنجکاوی نمی کنه و زِنهار زنهار که یک وقت در کابینت، کشو یا یخچال کسی رو بی اجازه باز کنه. اصولا در مهمونی ما باید هر چی می خوایم رو با ادب و خواهش از میزبان درخواست کنیم ولی اگر با میزبان صمیمی بودیم و اجازه ورود کوتاه به آشپزخونه رو داشتیم بازهم نباید خودمون بریم سر یخچال و کابینت مگر اینکه میزبان مستقیما بگه از تو یخچال بردار که در این صورت باز همزمان با باز کردن در یخچال یه «با اجازه» هم باید بگیم و سریع هم شیئ مورد نظر رو برداریم و در یخچال رو ببندیم.
- یک خانم باکلاس بچه هاش رو در مهمونی کنترل می کنه، جوری رفتار نمی کنه که انگار از نقش مادری مرخصی گرفته. جوری از قبل بچه هاش رو محدود نمی کنه که اونها با ورود به خونه مردم رفتارهای زشت و غیر قابل کنترل بکنن و صد البته یک خانم باکلاس در صورت بدرفتاری طولانی مدت بچه هاش با عذرخواهی فراوان و در صورت حضور مهمونهای دیگه، مهمونی رو ترک می کنه ولی اگر تنها مهمون خودش بود، بچه رو به وسیله پدر یا اشخاص دیگه می فرسته خونه. کلا همون طور که میزبان باید سعی کنه تا جایی که می شه، وسایل آسایش و لذت مهمان رو فراهم کنه، مهمان هم باید حد و حدود رفتاری خودش و بچه هاش رو به خوبی رعایت کنه و دردسر اضافه تولید نکنه. مثلا مثلا به هیچ عنوان نباید اجازه بدین بچه دست به لوازم و خوراکی های روی میز بزنه، اونها رو بریزه و یا چیزی رو بشکنه. اگر چنین چیزهایی پیش بیاد مادر شیک و باکلاس باید با عذرخواهی خودش همه چیز رو جمع و تمیز کنه و در چند روز آینده خسارت ظرف شکسته رو به صورت خرید یک ظرف جایگزین جبران کنه.
فعلا همین نکات به ذهنم می رسه. مهمونی خوش بگذره! مدیونین فکر کنین چون هفته بعد مهمون دارم اینها به ذهنم اومد!!!
دیدگاه‌ها
یه چیزی که من نفهمیدم اینه که چجوری صندلی یا مبل بلند باعث میشه بهتر دامن رو کنترل کنیم ؟ من تست کردم راحت نبودم. آخه وقتی کف پام به زمین نمیرسه راحت نیستم که
موضوع دیگه اینکه وقتی ازمهمان پذیرایی میکنیم حتما باید به تعدادافراد صاحبخانه هم پذیرایی کنیم یا فقط مهمان کافیه . ماتوخونه تعدادمون زیاده معمولا مهمان که میاد من فقط ازپدرم کناراونا پذیرایی میکنم.
البته بستگی به موقع پذیرایی داشته برام یعنی وقتی مهمان ازصبح براناهار اومده باشه یا شام بمونه میوه رو برای همه میذارم چه میزبان چه مهمان امااگه درحد سرزدن باشه فقط ازمهمان پذیرایی میکنم.اگه ایرادی داره کارم بگو عزیزم.
خوش به حال مامانت که چنین دختری بار آورده و خوش به حال همسر و البته دختری که درآینده مادر همه جور خوبی مثل تو خواهد داشت.
ممنونم از محبتت :*
چه اشکالی داره سوالاتی که مرتبط به یه پست نیست ونزدیک به هدف اصلی سایت هست پرسیده بشه ؟
راستی میشه توی مهمونی وقتی سفره پهن میکنند بشقاب را دستمون بگیریم یا بگذاریم روی پاهامون و بخوریم ؟
من توی مهمونی ها نمیتونم خم بشم و غذا را بخورم !
من راستش خودم اصلا نمی تونم روی سفره غذا بخورم، فکر نمی کنم بد باشه بشقاب رو بگیری دستت یا روی پات بذاری.
یه سوالی که برام پیش اومد در مورد تعارف کردن میوه و شیرینی و چای و قهوه بود. مثلا به نظرتون چند بار بهتره پذیرایی اینطوری قبل شام انجام بشه ؟
یا در مورد پذیرایی میوه به نظرتون بهتره میوه رو تو بشقاب بچینیم بذیریم جلوی مهمان یا ظرف میوه رو بهشون تعارف کنیم ؟
من گاهی وقتها تو مهمونی های دوستانه تر سالاد میوه درست میکنم یعنی میوه ها رو پوست میکنم و خرد میکنم. ولی نمیدونم توی مهمونی های رسمی این کار درسته یا نه.
با توجه به زمان سرو شام و اینکه خوبه مهمونها رو قبل از شام سیر نکنیم، یک بار چای و شیرینی و پخش کردن میوه کافیه. اگر خیلی زود غذا میاریم، هیچ کدوم. یک شربت یا چای با شکلات ساده.
شیک تر اینکه که از همه میوه ها برای همه تک تک تو بشقاب بچینی بذاری جلوشون. تعارف کردن میوه خیلی شیک نیست چون بیشتر افراد رودربایستی می کنن و راحت بر نمی دارن.
سالاد میوه برای مهمونی خودمون خوبه ولی بهتره بدونی اکثر مردم برداشتشون اینه که برای صرفه جویی در هزینه و استفاده از میوه های ریز و ارزون سالاد میوه درست شده، پس شیک ترین کار در مهمونی رسمی داشتن میوه درسته و درشته.
ایا سوال پرسیدن از میزبان راجع به غذا بی کلاسیه؟ مثلا غذا برامون جدید باشه بپرسیم این چیه یا ترکیباتش چیه؟ یا احیانا فراتر از اون رفته و راجع به طرز تهیه اش بپرسیم؟
و گاهی اوقات پیش میاد که متوجه میشیم غذایی که ما برای مهمانی اماده کردیم در وعده قبل توسط مهمان(در منزل خودش یا در مهمانی در جای دیگه) خورده شده، ایا این مورد اشکال داره ؟
در مورد افرادی که بار اوله میان خونه ما لازمه که اطلاعات کسب کنیم راجع به اینکه به چه غذاهایی علاقه ندارن یا بخاطر رژیم و بیماری و امثال اون نمیتونن چه غذاهایی را بخورن؟
مورد اینکه اونها خونه شون همون غذا رو خورده باشن هیچ اشکالی نداره، البته اگر ما منومون رو درست برنامه ریزی و انتخاب کرده باشیم همچین چیزی پیش نمیاد چون غذای ناهار با شام فرق داره و خیلی بعیده که اون چیزی که ما مثلا برای شام آماده می کنیم، مهمون برای ناهار خورده باشه. علاوه بر این غذای مجلسی معمولا با غذای روزمره فرق داره و بازهم اگر منومون رو خوب انتخاب کنیم، بعیده مهمون توی منزل خودش به تازگی اون غذا رو خورده باشه.
در مورد سوال آخر، خیلی هم خوبه، البته بیشتر برای مهمونهای مسن، نه جوونها.
من یه سوالی یه مدته افتاده تو ذهنم که یه کم شاید بشه گفت مربوطه بشه به این بخش،کلا آدم باید چندتا دوس داشته باشه تو هر سطحی و اینکه چقد باهاشون معاشرت کنه و با فرض اینکه دوستای خیلی صمیمی هم نباشن باید مثلا دعوتشون کرد خونه و مهمونی رسمی طور واینا برگزار کرد؟
تو ذهنم همش مهمونیه این طوری یه جو سنگین داره نمیدونم چرا و اینکه فک میکنم همه خیلی شیک نشستن و همش حرفای شیک میزنن و خوش نمیگذره
من رفت و آمد فامیلی ام تقریبا صفره جز با پدر و مادر که به سبک همه زوجهای جوون بیشتر ما می ریم تا اینکه اونها بیان. مهمونی دوستانه هر از گاهی برگزار می کنم که به شوخی و خنده و بازی می گذره. چرا فکر می کنی جو سنگینه اگر همه بشینن و خوش بگذرونن و هیچکس تو اشپزخونه نباشه؟ اتفاقا اینجوری که خیلی بیشتر خوش می گذره.
حرف اصلی من چی بود که لوث شد؟ اینکه ما اجازه ندیم مهمون تو خونه مون کار کنه. و البته میزبان هم حتما باید این نزاکت رو داشته باشه که وقتی مهمون توی خونه اش هست، نره توی آشپزخونه و کار کنه. قراره توی مهمونی به مهمونها خوش بگذره، بعد از رفتن اونها یا فرداش تمیزکاری انجام بشه.
اشکالی داره نگاراجون من با این صورت التهاب زده برم بیرون ؟
هرچی هم کرم پودر بزنم اخرش معلومه که معلومه !
راستش برای من ،مردم مهم نیستند !
دفعه قبل که صورتم این شکلی شد با خیال راحت و اسوده انگار نه انگار که چیزی که شده صبح ها یه ضد افتاب میزدم و میرفتم مدرسه و واکنش معلم ها و بچه ها را با خونسردی میدادم !
به خودم خیلی میرسم ولی اگه خرابکاری هم کردم واسم مهم نیست !!!!!!!!!!!!!!!!!
ولی از طرفی شما میگید نبایدصوررتت ،حال بدت را نشون بده !
من چیکار کنم ؟
سلام
من با تمام حرفها و نطراتتون موافقم مخصوصا در مورد معاشرت با فامیل.
ولی احساس میکنم پدر و مادر از این قضیه کمی مستثنا هستن،اونا بچه بزرگ کردن دوستش دارن همونقدری که ما همسرمون رو دوست داریم نمیگم به طور کامل پا روی خواسته هامون بذاریم ولی میتونیم توی مهمونی هایی که این دو عزیز هستن کمی خواسته هامونو تعدیل کنیم.بحث پدر و مادر گذشته از مهمانی و میزبانی بحث احترامه،باید برای دیدنشون برای خوشحال کردنشون و حتی کمک کردن بهشون برناما بذاریم.چون جز معدود افرادی هستن که قلبا دوسشون داریم و دوسمون دارن حتی اگه تفاوت عقیده ای باشه دلیل بر رفت و آمد نکردن یا توهین و بی احترامی نیست.
در هر حال من همیشه تاکید دارم حتی در شرایطی که پدر و مادر همسر عامدانه اذیت می کنن، دوری و دوستی و حفط احترام باشه، اما صمیمیت زورکی ایجاد نمی شه. محبت محبت میاره پس تظاهر به صمیمیت هم از نظر شخص من معنا نداره. باید بذاریم خودش اتفاق بیفته.
من از تاهلم تو مهمونیا این قانون و داشتم که نزارم کسی دست به کاری بزنه و جایی هم میرفتم کار نمیکردم و چون به صورت موازی فقط با اونهایی که از معاشرت باهاشون خوشحال میشم رفت و امد دارم مشکلی هم نخوردم ولی یه مشکل دارم که خوب اختیارش دست من نیست مهمانی دارم که عادت داره وقتی غذاش تمام شد خودش بشقابش رو میبره و میزاره تو سینک حتی میشوره و با اینکه ناراحت میشم و به طرق مختلف محترمانه بهش گفتم متاسفانه تغییر نمیکنه چون برام محترمه پذیرفتم:lol:
یه مشکل دیگه هم دارم زمانی که تعداد مهمونم از صندلیها بیشتره سلف سرویس میچینم اما صندلی های میز دورشه و جابه جا نمیکنم. مهمانها احتمال داره جابه جا کنن اما تعدادی مهمون دارم که سنشون هم بالاست در اینجور مواقع صندلی رو جابه جا نمیکنن و مثلا 6نفر سر میز میشینن و بقیه ناچارا باید از رو سر و کله بقیه غذا بکشن
شما اینجور مواقع چه میکنی بهتره صندلی ها رو خودم از قبل جانمایی کنم(که یکم نمای خونه بهم ریخته میشه) یا نه راه دیگه ای پیشنهاد میدین؟
در مورد دوم هم قبل از کشیدن غذا حتما صندلی ها رو جابه جا کن و حتی دور میز ناهارخوری چند تا میز عسلی بذار (مثلا روش لیوان و یخ و نوشیدنی و اینها باشه ) که اجازه ندی کسی بشینه. زشته معنی نداره یه گروهی سر میز بشینن و بقیه ننشینن.
هوووووم راجع به جوراب روو فرش
خب راستش احتمالا من وسواس دارم، چون حتی برای خودم و اعضای خانواده هم این حساسیت رو دارم و حس میکنم نکنه جوراب یک خرده عرقی باشه و این حرفا :|
ولی خب شما درست میگین، حس بدی به مهمونم میده.
در مورد فلسفه ی پشت این بخشِ " موکول کردن کارها به بعد مهمونی" ، که تعدیل کردن سیستم جنسیت زده ی کار کردن خانم ها توو مهمانی هاست. به نظرم با توجه به شرایط فرهنگی هر خونه ای ، هر کاری که از دستمون بیاد خیلی هم خوبه که انجام بدیم. البته مثل همه ی موارد فرهنگی دیگه، معتقدم تغییر باید ذره ذره و مداوم باشه که جواب بده.