دیدن ظرافتهای تیپ کلاسیک کار هر کسی نیست و همین موضوع باعث می شه افرادی که سرسری نگاه می کنن، سبک لباس پوشیدن ما رو ساده یا تکراری ببینن، به خصوص که از رنگهای تیره هم زیاد استفاده می کنیم. مثلا مجسم کنین پرنسس کیت با اون استایل زیباش که همه تایید می کنن و قبولش دارن، می اومد ایران و یه مانتوی ساده راسته کمردار مشکی با شلوار و شال کرم می پوشید و تو خیابون راه می رفت. یا مثلا مجسم کنین ملانیا یا ایوانکا ترامپ هم (با همه منفور بودن شخصیتشون) که کلاسیک پوش های بسیار خوش تیپی هستن، اگر ایران بودن و به همون سبک کت دامن ها و پیراهن هاشون مانتوی ساده با خطوط و برشهای مینیمال می پوشیدن، کی متوجه خوش استایلی شون می شد؟ در واقع یک نکته مهم که اونها در اختیار دارن و ما نداریم اینه که اونها با قاعده دامن های تا زانو که تیپ کلاسیک رو متمایز می کنه و به نمایش گذاشتن پاهای لاغر و کشیده و گاهی با باز بودن یقه و اکثر اوقات با پوشیدن لباسهای خیلی چسبون و فیت بدن، زیبایی هیکلشون رو نشون می دن و همین بهشون این آزادی رو می ده که رنگهای متنوع و روشنی بپوشن که اگر قرار باشه ایران بپوشن و در کنارش نشه با مدل لباس بازی کرد، چاق کننده و بی ریخته.

یک مشکل دیگه که جلوی پای ما کلاسیک پوش ها در ایران هست، متاسفانه سلیقه غالب پرزرق و برق چیپ اکثر مردمه که به واسطه انواع کلیپ و سریال و فیلم ترکی و عربی اومده و گریبانگیر سلیقه مردم ما شده و کاری کرده که تیپ های ساده و شیکی که همه جای دنیا مال خوش استایل ترین خانمها است و کار دست مطرح ترین طراح ها مثل شنل Chanel یا ایو سن لورنه Yves Saint Laurent  اینجا اصلا دیده و تایید نشه. این رو خیلی خیلی از شماها در سوالها و مشاوره هاتون با من درد دل می کنین: «من ساده پوش و کلاسیک پوشم، اما احساس می کنم از دوستها یا فامیلم کم میارم. اونها من رو خوش تیپ نمی دونن و خودشون تیپ های پر زرق و بر زیادی دارن.»

مشکل سوم اینکه متاسفانه مردم ایران به شدت ترند Trend زده هستن. (قبلا درباره معنی ترند و مد و فشن و غیره براتون مطلب نوشته ام) بعید می دونم هیچ جای دنیا انقدر این موضوع پررنگ باشه که آدمها به جای داشتن سلیقه شخصی شون، به دنبال ترند و لاکچری (تلفظ غلطِ کلمه لاگژریLuxury ) باشن. اصلا یه موجودات ویژه ای هستیم ما متاسفانه! انقدر اختلاف طبقاتی زیاده که همه برای اینکه خودش رو با طبقه پولدارتر از خودشون قاطی کنن، خودکشی می کنن تا همه ترندهای چرند و پرند دنیای مد رو دنبال کنن و از خودشون مترسک های عجیب و غریبی بسازن که تنها زیبایی اش حس اعتماد به نفس کاذبیه که اون لحظه بهشون دست می ده.

در هر حال عرضم اینکه کار ما به عنوان کلاسیک پوش با حجاب سخته و اگر اعتماد به نفسمون کم باشه شاید واقعا در این راه کم بیاریم. بنابراین امروز می خوام بهتون چند تا ایده بدم که چیکار کنین که تیپ و استایلتون از سادگی مطلق در بیاد و خاص و شیک دیده بشه.

• استفاده از اکسسوری های چشمگیر و رنگی

وقتی می گم اکسسوری، منظورم کیف، کفش، شال یا روسری، کمربند، زیورآلات، گل سر و همه چیزهای اینجوریه که اجزای اصلی لباسمون نیستن. یکی از راههایی که ما کلاسیک پوش ها می تونیم تیپمون رو از سادگی در بیاریم، اینه که اکسسوری های رنگی و چشمگیر استفاده کنیم. این کار به خصوص تو فصل گرما که رنگهای لباسها بسیار متنوع هستن، راحته.

من خودم اصولا مانتوی رنگی نمی پوشم. چرا؟ از رنگ بدم میاد؟ نه! ولی به عنوان یک کلاسیک پوش که تاکیدم بیش از هر چیزی روی aesthetics  (زیبایی علمی) تیپمه، همیشه ترجیح می دم میان تنه ام رو مشکی و با قوانین مربوط به فرم هیکلم بپوشم که لاغر و کشیده و خوش هیکل دیده بشم. یعنی اصولا ترجیح می دم هر کس نگارا رو ببینه بگه چه خوش هیکل، تا اینکه بگه چه ترندی (مطابق مد) یا چه لاکچری (پولدار) یا چه خنک (رنگهای روشن). این یک انتخاب شخصیه ولی اگر شما هم انتخاب شخصی تون شبیه منه، می تونین با استفاده از رنگهای روشن، جیغ و چشمگیراکسسوری ها مانتوی ساده تون رو از سادگی در بیارین.

مثلا من وقتی یک مانتوی مشکی رو با شلوار و شال آبی کاربنی یا زرد ست می کنم، همه می گن وای چه خوشرنگ، چه زیبا. روی همین اصل من شالهای رنگی زیادی دارم به اکثر رنگهای جیغ و چشمگیر (سرخابی، صورتی، نارنجی، سبز کله اردکی، سبزآبی، فیروزه ای، سفید، سبز مغز پسته ای، گلبهی و...) و چون توت فرنگی هستم، شلوار رنگی هم زیاد و متنوع دارم و با اکثر شالها شلوار همرنگ، یا هماهنگ ست می کنم. همین ترکیب به اضافه کفش عروسکی مشکی و کیف ترکیبی مشکی و رنگ مورد نظر می شه تیپ تابستونی من. و با همین اصل خیلی وقتها دنبال این هستم که آیتم های رنگی جذاب رو شکار کنم. مثلا چند وقت قبل یک شلوار خریدم که 7-8 رنگ (سرخابی، آبی، سبز، زردو..)  رو به صورت آبرنگی و ابر و بادی با هم ترکیب کرده (توی اینستا عکسش هست) و بعد به طور تصادفی شالی پیدا کردم که همین ترکیب رو داشت. همین شد یک تیپ خیلی چشمگیر.

• استفاده از آیتم های براق و متالیک

برای معاشرت با آدمهایی که زرق و برقی می پسندن هم راهکارهایی هست که هم شیک دیده بشیم هم اصول کلاسیک خودمون رو زیر پا نگذاشته باشیم. مثلا در یک عروسی که همه لباسهای زرق و برقی دارند، با یک LBD (پیراهن مشکی کوتاه) اگر کمربند، کیف و کفش طلایی ست کنید و زیورآلاتتون هم طلایی و درشت باشه، یک تیپ خیلی شیک می شه که هم به چشم میاد، هم به سلیقه جمع تحسین می شه و هم مشکی بودن پیراهن و درست انتخاب شدنش با قوانین فرم هیکلتون باعث می شه خوش هیکل و کشیده و زیبا دیده بشین. البته همین کار رو می شه با بقیه رنگهای متالیک مثل نقره ای و زر گلد و حتی رنگهای اصلیِ متالیک شده مثل سرخابی متالیک هم کرد. علاوه بر این حتی توی لباسهای پر زرق و برق می شه سادگی های خاص کلاسیک پسندها رو پیدا کرد. مثلا اینکه یک لباس روش کار دست و پولک دوزی گل و بوته و اینها داشته باشه کلاسیک نیست، اما همین لباس اگر کلا پوشیده از پولک های یک رنگ و مات باشه مثلا، با اکسسوری های ساده انتخاب خیلی خوبیه و مناسب سلیقه زرق و برق پسند فک و فامیل هم هست.

• استفاده از ترندهای به درد بخور

یک نکته برای کسانی که دوست ندارند تیپشون به اصطلاح دِمُده دیده بشه اینه که بدونن که ما به عنوان کلاسیک پوش با ترندهای روز دشمن خونی نیستیم، و می تونیم برای اینکه استایلمون به روز و جذاب دیده بشه، از «بعضی» از ترندهایی که به دردمون می خوره و قابل تغییر دادن به فرم های مورد نیاز ما هست، استفاده کنیم. مثلا این روزها شلوارهای از بالا گشاد ترنده (مد شده). این شلوارها به اکثر فرم های هیکل میاد و به جز خیلی خیلی لاغرها و خیلی خیلی چاقها، بقیه رو لاغر و خوش تیپ و کشیده نشون می ده. خوب، من خودم حتما از چنین ترندی استفاده می کنم و جاهایی که می خوام استایلم به چشم بیاد و همزمان شیک و لاغر دیده بشم می پوشمش. اما یادم نمی ره که قوانینم چی هست و نمیام همین جور دیمی یه دونه شلوار از بالاگشاد زرد با مانتوی عبایی گشاد سفید و نمی دونم شال کرم و کفش کتونی لژدار خاکستری و کیف چرمی زنونه گلبهی با هم ست کنم؛ انگار که فقط مغزم کشش داره ببینم بقیه چی تنشونه، من هم بدوم همون رو بخرم که یه وقت عقب نمونم.

من میام طبق اصول خودم مثلا یک شلوار ازبالا گشاد مشکی می خرم. اتفاقا یه ترند دیگه هم مانتو و دامن پلیسه است (که برای توت فرنگی ها عالیه)، مثلا با مانتوی از کمر به پایین پلیسه مشکی هم ستش می کنم، بعد فرضا یه کیف و کفش پاشنه بلند و شال آبی کاربنی یا صورتی ملایم رو هم باهاش قاطی می کنم و این می شه استایل شخصی نگارای کلاسیک پوش که در ضمن هم دمده و قدیمی نیست. همین کار رو با هر ترند دیگه ای از سرهمی، بلوزهای از شونه افتاده، شلوارهای پاره یا هر چیز دیگه ای که برای فرم هیکلتون مناسبه و می شه باهاش ترکیب کلاسیک اجرا کرد، اجرا می کنیم.

امیدوارم با این ایده ها دیگه کسی نیاد بگه از فلان دوستهام و فلان فامیلم کم میارم یا ساده و دیده نمی شم!