مارماریس یه شهر بندری در جنوب ترکیه و مجاور دریای مدیترانه است. از بین سواحل ترکیه مارماریس کمتر شناخته شده است و یه علتش هم اینه که رفتن بهش به دلیل اینکه پرواز مستقیم از تهران نداره، سخته. مارماریس یه شهر خیلی قشنگه از اونهایی که دریایی آبییی دارن، چه آبی ای! امیدوارم رفتن به ساحل مورد علاقه تون حتما در آینده نزدیک براتون جور بشه.

دروغ چرا؟ این بار به دلایل مختلف زیاد انگیزه نداشتم که براتون فشن نامه سفرم رو بنویسم. یکی از دلایلش این بود که اصولا خیلی مطلب فشن طور برای این سفرنامه ندارم چون اصولا سبک این سفر خیلی به سبک سفر به کوش آداسی نزدیک بود. فشن نامه کوش آداسی رو بخونین کاملا توجیه می شین که مارماریس چه جوریه. یه چند دلیل دیگه هم داشت که یکیش پیش خودم بمونه و از دومی فقط این رو بگم که اگر کسی از خوندن سفرنامه کوش آداسی خوشش نیومده و جو و شرایط اونجا رو نپسندیده، لطفا این فشن نامه رو هم نخونه، چون توصیفاتی از شرایط اونجا می شه که شاید بعضی ها رو اذیت کنه.

همون طور که در سفرنامه کوش آداسی توضیح دادم، شما در انتخاب هتل باید ببینین دقیقا می خواین چیکار کنین و از تعطیلاتتون چی می خواین. مارماریس به Night Life پر جنب و جوش و باحال معروفه، یعنی مراکز تفریحی شبانه (از نوع موسیقی و رقص، نه تفریحات خاک بر سری!) مردم رو به سمت خودش می کشونه. تورهای روزانه توریستی به ساحل های معروف و دورافتاده برای شنا و غواصی و رفتینگ و انواع فعالیت های دریایی و گشت های جنگلی و غیره هم خیلی طرفدار داره. خوب، ما در واقع چون علاقه مند به هیچ کدوم از این تفریحات نبودیم، از هتلهای ریزورتی (مراجعه به فشن نامه کوش آداسی) انتخاب کردیم که یک ساعتی با شهر مارماریس فاصله داشت.

 مثل اکثر ریزورتها هتلهای مارماریس اکثرا حالت U-ALL دارند که چون در فشن نامه کوش آداسی توضیح دادم، دوباره نمی گم. توی این هتلها اصلا هزینه غذا و نوشیدنی پرداخت نمی کنید. هتلهای توی شهر ارزون تر هستند و دسترسی خوبی به انواع تفریحات روزانه و شبانه دارن، ما می خواستیم فقط ریلکس کنیم و وقتمون رو با بخور و بخواب و استخر و دریا بگذرونیم. برای همین فقط یک روز رفتیم شهر، اون هم با هزینه خیلی بالای تاکسی برای رفت و برگشت. در مارماریس اگر خارج از شهر هتل می گیرین باید بدونین که برای رفت و برگشت به مرکز شهر و مارینا (اسکله) سیصد لیر هزینه باید بدین و این باعث می شه مثل ما فقط یک روز برین سرک بکشین ببینید چه خبره و بیاین. اگر خواستین برین شهر یه روز حدود ساعت 4-5 عصر راه بیفتین، یک ساعت تا یک ساعت و نیم فاصله است تا شهر مارماریس، پنج ساعت هم تاکسی براتون می ایسته که گردش و خرید بکنین. کمی هم از فعالیت های شبانه یا زیبایی های اسکله مارماریس در یکی از رستوران های ساحلی لذت ببرین و اخر شب برگردین.

مثل هتلهای ریزورتی کوش آداسی، در مارماریس هم مهمونهای هتل از ساعت حدود 8 و 9 صبح می رن صبحانه رو به صورت بوفه و خیلی مفصل می خورن و بعد می رن به سمت استخرها یا ساحل دریا و تخت های آفتابگیر و مستقر می شن. تایم ناهار از ظهر تا دو و خورده ای در رستوران اصلی و تا چهار یا شش در رستورانهای فرعی و اسنک بارهای کنار استخر یا دریا است. شام هم به سبک ترکیه از هفت تا نه و نیم سرو می شه و بعد نصف شب هم شام دیروقت هست. درِس کُد Dress Code  که قبلا براتون توضیح داده ام چیه، اصولا در زمان صبحانه و ناهار خیلی خیلی ریلکسه. یعنی برای صبحانه اکثر افراد با مایویی که روش یه لباس خیلی نازک پوشیده اند ظاهر می شن و برای ناهار ، به خصوص در اسنک بارهای کنار استخر و دریا با با مایو هستن یا یه پارچه ای چیزی دور خودشون بسته اند. اما برای شام باید لباس رسمی تری پوشید.

شهر مارماریس اصولا گرمه، برای همین هم اصل فعالیت های این شهر بر اساس آب و استخر و دریاست. اون یک روزی که ما رفتیم خود شهر رو دیدیم (و الحق که بسیار زیباست) متوجه شدم که خانمهای این شهر و توریستها واقعا آزادن هر چی دلشون می خواد بپوشن و میزان پوشش توی این شهر فوق العاده کمه. امسال که سرهمی مده، تعداد زیادی از خانمها سرهمی های کوتاه Romper (مثل یک تاپ و شلوارک متصل به هم) تا بالای ران می پوشیدن. ولی کلا بخوام بگم لباس رسمی در این شهر برای خانمها شلوارک جین آبی کمرنگ خیلی کوتاه (تا بالاترین قسمت رون) بعضا با طرح پارگی و به قول معروف زاپ دار به همراه انواع تاپه. آقایون هم تی شرت های آستین حلقه ای و شلوارک جین یا کتون تا حدود زانو. خرید در این شهر هست ولی خیلی خیلی محدوده، در حد یک شعبه LC Waikiki  و Koton، کلا اینجا برای خرید جای مناسبی نیست.

اگر خواستین برین مارماریس چند تا مایو ببرین (مایو اسلامی هم می پوشن، هر چند کم و می شه هم روی مایو تی شرت و شلوارک پوشید و توی آب رفت) و سعی کنین مدل مایوهاتون شبیه هم باشه که خط برنزگی تون در هم نشه (چون بخواین یا نخواین می سوزین)، چند تا شال یا پارچه حریر و نخی بزرگ برای پیچیدن به دور بدن برای ناهار و اسنک و کافه، چند تا پیراهن خنک و آزاد برای روی مایو، چند تا پیراهن یا بلوز دامن و بلوز و شلوارک برای محوطه هتل و شرکت در برنامه های سرگرمی شب های هتل (کنسرت، آکروبات بازی، نمایش و..) و تعدادی هم تاپ و شلوارک برای گردش در شهر و تورهای روزانه. اگر در فعالیتهای شبانه و کلوپ ها شرکت می کنید، تاپ برق برقی و شلوار یا دامن، یا پیراهن های براق کوتاه و راحت ببرین. حتما چندین جفت کفش راحت خنک و صندل و دمپایی ببرین. کلاه آفتابی، عینک آفتابی، کرم ضدآفتاب و روغن برنزه هم که روی شاخشه!

اگر بخوام چند تا تفاوت بین مارماریس و کوش آداسی بگم، باید بگم که توی مارماریس کمی سن توریست ها بالاتره. تعداد ترکها، به خصوص خانواده های خیلی جوون کمتره و بیشتر مسافرها انگلیسی و آلمانی هستند. اصلا جالبه چقدر مارماریس بین انگلیسی های آفتاب ندیده معروفه. ولی خوب، حضور پررنگ انگلیسی ها یه جو جدی تری به مارماریس می ده. لباسها و پوشش کمتره، یعنی اصولا در چنین هتلهایی افراد کم لباس هستن و قبلا توضیح دادم که اگر این موضوع اذیتتون می کنه، شهرهای ساحلی ترکیه مثل آنتالیا و کوش آداسی و مارماریس و غیره براتون مناسب نیست.

من پیشاپیش عذرخواهی می کنم که این چند جمله بعد رو می خوام بنویسم، واقعا قصدم جریحه دار کردن حریم ذهنی افراد مذهبی و مقید نیست. ولی فکر می کنم از اون چیزهایی هست که باید یکی بهمون بگه و چقدر خودم خوشحال می شم اگر قبل از رفتن به جایی، درباره میزان برهنگی افراد اطلاعات کسب کنم و ببینم تحمل دیدنش رو دارم یا نه. افراد در مارماریس برهنه تر هستند؛ یعنی مایوها اصولا دو تکه (بیکینی نخی) و کمتر از جاهای دیگه پوشیده است و لباسهای رو مایو هم کمتره. حتی توی شهر هم اینطوریه. شاید چون خیلی گرمه. یک نکته هم که من برای اولین بار دیدم و حتی برای من با میزان تحمل بالا هم دیگه یه کمی زیادی بود، یه خانمی رو در حال آفتاب گرفتن به صورت تاپ** لِس دیدم (یعنی با بالاتنه*ی* برهنه) و علاوه بر اینکه به قول معروف پشمام ریخت (!!!) انتظار داشتم با توجه به اینکه ترکیه بالاخره کشور نسبتا مقیدی هست و اونجا هم خانواده و بچه زیاد بود، کسی بیاد بهش تذکر بده، که این طور نشد و ظاهرا تحمل هتلها در برابر رفتار مسافرهاشون خیلی بالاست، چون اون خانوم هر روز کارش رو تکرار کرد. خلاصه کنم، اگر اعصاب ندارین، دور این یه دونه شهر رو خط بکشین!

این هم عکسهای مربوط به سالگرد ازدواجمون که هتل سورپرایزمون کرد.

(نعدادی از عکسها مال خودم و تعدادی از اینترنت هستند)