همونطور که میدونین، من خودم اهل دنبال کردن ترندها نیستم و اصولا هم خرید و پوشیدن لباس بر اساس ترندها رو توصیه نمیکنم. اما چون تعداد زیادی از خوانندگان سایتمون علاقهمند به این موضوع هستن و دوست دارن علاوه بر رعایت اصول زیبایی شناسی، مطابق مد هم لباس بپوشن و اینکه به عنوان یه سایت مد و فشن جای ترندها نباید توی مطالبمون خالی باشه، امروز براتون مطلبی آماده کردهام که بدونین تابستون امسال چی مده و چه ترندهایی قراره وارد بازار مد ایران بشه. قسمت اول این مطلب درباره کفش، کیف و مانتوی تابستانیه.
خیلی وقته فرصت نشده با هم صحبتی داشته باشیم. تولد هفت سالگی چی نپوشیم اومد و رفت و ما در وضعیت بغرنج کرونا و بقیه بدبختیهامون یه جورایی گیر کردهایم. نمیدونم شما از کی قرنطینهاین، هنوز قرنطینهاین یا نه و کلا چه رویکردی درباره کرونا دارین. امیدوارم هیچ کدومتون هیچ عزیزی رو در این شرایط از دست نداده باشین. کار من جوریه که باید در جلسات زیادی شرکت کنم و با افراد و واحدهای زیادی در محل کارم در ارتباط باشم. به همین دلیل واقعا سر ماجراهای ویدیوکال اذیت شدم....
شما رو نمیدونم اما استفاده از کلمه Luxury اون هم با تلفظ و کاربرد غلط توسط انواع و اقسام آدمهای عجیب و غریب، دیگه داره باعث کهیر زدن من میشه، اما خوب فراگیر شدنش یه پیام مشخص داره و اون اینه که متاسفانه در جامعه ما پول داشتن و خرید اجناس گرون و لوکس یه ارزش محسوب میشه. به همین دلیل اکثر افراد سعی میکنن تا میتونن چیزهای گرون بخرن یا اگر هم پول ندارن، کاری کنن که لباسها و استایلشون به نظر گرون و «لاکچری» بیاد.
برای اینکه کمد کپسولی رو فصلی کنین، بهتره یه پالت (مجموعه) رنگی انتخاب کنین و چند رنگ متناسب با هم رو در چند تیکه لباس ترکیب کنین تا همه اجزای کمد کپسولیتون به هم بیاد و بتونین چندین ست لباس برای موقعیتهای مختلف برای خودتون درست کنین. الان نگاه کردم و دیدم از آخرین مطلبی که براتون گذاشتم شیش ماه آزگار میگذره. خدایی جز شرمندگی چی دارم که بگم؟
تصور اغلب ما از وابستگی عاطفی یه چیزی توی مایه دختریه که ازدواج می کنه و میره ولی روزی ده بار بیشتر به مامانش زنگ می زنه و برای همه مسائل و تصمیم های زندگی مشترکش با همسرش، از مامانش نظر می خواد. اکثر ما وقتی به این دختر فکر می کنیم، یه نچ نچی می کنیم و خدا رو شکر می کنیم که خودمون مستقل، با اراده و موفقیم. امروز می خوایم درباره هم وابستگی عاطفی و چیزی که ممکنه همه ما رو با خودش درگیر کنه صحبت کنیم.
این روزها که به شدت حضور انواع میکاپ آرتیست و بیوتی بلاگر در اینستاگرام پررنگ شده، بازار تبلیغات لوازم آرایش هم حسابی داغ و پررونقه و همون طور که خودتون بهتر از من میدونین، هر روز بلاگرها کالای جدیدی رو تبلیغ میکنن و وقتی ازش توی آرایششون استفاده میکنن، دل و دین از همه بینندهها میبرن! و اما اینکه «آیا همه این لوازم ضروریه، لازمه، واجبه، مناسبه، به قیمتش میارزه؟» سوال همه شماها است و روزی نیست که من این سوال رو دریافت نکنم که نگارا بگو کدوم رو بخریم؟ کدوم لازمه؟ کدوم پول دور ریختنه؟ این شد که تصمیم گرفتم این مطلب رو بنویسم و بخشی از این سوالها رو جواب بدم.
این روزها شرایط اقتصادی متزلزلی داریم که باعث شده حال روحیمون خوب نباشه و خیلی هامون نگران باشیم، از خیلی از خوشی هامون بزنیم و حتی انگیزه مون رو از دست بدیم. اصلا جدا از شرایط اقتصادی، خیلی از ما زندگیمون دچار بکنواختی و روزمرگی شده و انگیزهای نداریم. در قسمت قبل این مطلب ایدههایی رو مطرح کردم که کمک می کنه خودمون رو از افسردگی در بیاریم و نذاریم زندگی مون تکراری، فرسایشی و یکنواخت بشه.
این روزها که همه مون هر روز خبرهای بد می شنویم، بد شدن حال روحیمون، به خصوص برای اونهایی که اصولا در برابر فشارهای روحی آسیب پذیرتر هستن، طبیعیه. خیلی از ما این روزها افسرده، نگران و مضطرب هستیم. شرایط متزلزل اقتصادی، آینده نامعلوم و خیلی چیزهایی که ما نمی تونیم تغییرشون بدیم یا ازشون فرار کنیم ما رو اذیت می کنن. چیکار کنیم؟ چیکار کنیم که حالمون بهتر شه؟
این سوالیه که شما در طول این چند سال بارها و بارها از من پرسیدین. واقعیت هم اینه که همه ما به اندازه یک ساعت شنی انحنا و قوسهای زیبا نداریم، همه ما مثل موزها هیکل لاغر و کشیده نداریم، همه ما مثل توت فرنگیها بالاتنه پر و خوشفرم نداریم و همه ما مثل گلابیها پایینتنه درشت و تپل نداریم. اکثر فرمهای هیکل همون طور که گفتم جنبههای مثبتی داره که فرمهای دیگه شاید آرزوش رو داشته باشن...
حتما شنیدین که تصور بدنی هر آدمی از خودش از نظر روانی چقدر در میزان رضایت اون از هیکل و بدنش موثره. همه مون دیدیم چاقهایی رو که اصلا انگار نه انگار، عین خیالشون نیست که چاقن، شاید توی دلمون گفته باشیم: دختر به خودت بیا! یا لاغرهایی که لاغر و خوش هیکلن ولی به طور افراطی رژیم می گیرن و هیچی هیچ وقت نمی خورن.