اگر شما هم جزو دسته ای هستید که با شنیدن این کلمات گیج می شید و نمی دونین هر کدوم چیه؟ امروز می خوام براتون توضیح بدم.
مُد به معنای مد روز (Trend)
اصطلاح مد یا مد روز که در فارسی استفاده می شه، به معنای اینه که این روزها در دنیا و یا در ایران، آدمها چی می پوشند؟ چی می خورند؟ چیکار می کنند ، چی می گن و …
مثلا الان که براتون می نویسم، کفش های مردونه بی ریخت که من ازشون متنفرم “مده”، شلوار های جین که روی پاچه هاش “پاره پاره” است، “مده” ، خوردن سوشی مده! گفتن کلمه “جواد” ، جواده و گفتن کلمه “خز” مده! …..
این چیزی که الان مد یا Trendy محسوب می شه، چند ماه یا چند سال دیگه به اصطلاح “از مد می افته” یا قدیمی می شه و خلاصه دیگه اون بازار داغ قبلی رو در زمینه تحسین و غبطه در دیگران ایجاد نمی کنه. در دنیا میلیاردها نفر دنبال این هستند که چی مده؟ رنگ سال چیه؟ چه مدل مانتویی الان در تهران مده؟ چه نوع شلواری در نیویورک مده ؟ و مثال هایی از این قبیل.
چی شد که “مُد” مد شد؟
چند صد سال پیش، لباس یه چیزی بود که بدن رو می پوشوند. هر کس که پول داشت، یک دست لباس داشت تا هم خودش رو بپوشونه و هم سردش نشه و هم حشرات نیشش نزنن. کم کم افراد پول دار تر شروع کردن بیشتر از یک دست لباس برای خودشون خریدن که اگر قبلی خراب یا کثیف شد، بپوشند. خوب دیگه واقعا همین دو، سه دست لباس برای همه کافی بود و همیشه تنشون پوشیده و بدنشون آسوده بود.
بعد چی شد؟ لباس فروش ها دیدند بازارشون کساده، اومدند مدل های مختلف تولید کردند. خوب، اون هایی که پول داشتند، چند دست لباس مختلف خریدند. بعد چی شد؟ اون ها برق حسرت رو در چشم دیگران دیدند… خلاصه یه جوری شد که لباس فروش ها دیدند روی احتیاج نمی شه سرمایه گذاری کرد، چون مردم مایحتاجشون رو در زمینه پوشاک تامین کرده بودند و تا چند سال دیگه خرید لباس نداشتند. پس چیکار کردند، اومدند هر چند ماه یک بار یه مدل رو تولید کردند و بعد حسسسسسابی سر زبون ها انداختند که مدل جدید قشنگه و مدل های قبلی زشته….
خوب گذشت و گذشت و یکهو رسیدیم به صنعت خیلی پول ساز تولید پوشاک در عصر امروزی و اینکه خرید لباس بر اساس احتیاج از بین رفته و خرید بر اساس هوس یا مد جاش رو گرفته. یعنی افرادی که کار تبلیغات و بازاریابی برندهای خیلی خیلی مهم و خفن دنیا رو در دست دارند، چون می خوان محصول جدید بفروشن، هی یه چیزی رو مد می کنن و قبلی بدون اینکه خراب شده باشه و از بین بره، کنار گذاشته می شه. خرید، خرید، خرید… طراحان لباس هر روز یه چیز جدید طراحی می کنن تا شما پول جدیدتون رو خرج کنید. مزون ها، فروشگاه، برندها، بوتیک ها و پیج های اینستاگرام می خوان از پول توی جیب شما سهمی داشته باشند!
فشن (Fashion)
فَشِن یک هنره در دنیا که خیلی دست و پا شکسته به ایران هم اومده. اصلا هم مفهومش هنوز درست و حسابی جا نیفتاده. فشن هنریه که در اون بدن انسان رو یک بوم نقاشی فرض می کنند و پارچه رو ابزار نقاشی مجسم می کنند مثل رنگ و روغن یا پاستل. اگر شما هم بارها پای کانالهای مختلف فشن تی وی نشسته اید و هی گفته اید: “آخه کی اینا رو می پوشه؟؟!!!” بدونید که فشن شو ها دو دسته هستند:
یک دسته کالکشن یا کلکسیون های فصل جدید طراحان رو به نمایش می گذارند که این برمی گرده به قضایای پاراگراف های قبل درباره مد و فروشش به شما و همون نوع اول یا Trend هست. اینها همون لباس هایی هستند که وقتی توی کانال فشن می بینید می گین “حالا این یه حرفی باز…”
گروه دوم فشن شوها فقط یک جور نمایش استعداد و قریحه هنریه، مثل یه جور ژوژمان یا گالری نقاشی که راه می ره و از جلوی شما می گذره. اینها همون شاخدار و پردار و برهنه و عجیب و غریب ها هستند. به فشن باید مثل یک اثر هنری نگاه کرد. لذت برد و گذشت. فشن هم برای تقلید نیست.
زیبایی شناسی (Aesthetics)
زیبایی شناسی یک علمه. توصیه می کنم این مقاله کوتاه رو درباره زیبایی شناسی در ویکیپدیا بخونید. زیبایی شناسی به طور خلاصه علمیه که بیان می کنه چه فرم ها، شکل ها و رنگ هایی در ذات و در کنار و یا با چه ریتم و تکراری برای ذهن انسان زیبا هستند. توی علم زیبایی شناسی یه نسبت هایی از اندازه ها، یک رنگ هایی در کنار هم، یک فرم ها و اشکال هندسی خاصی به عنوان چیزهایی که حس زیبایی رو در مغز تحریک می کنند به ما معرفی می شن.
مثلا اینکه اگر باسنتون بزرگه، لباسهایی با بالاتنه شلوغ بپوشید تا نگاه بیشتر به بالاتنه شما کشیده بشه و باسنتون کمتر توی چشم بیاد، بر مبنای علم زیبایی شناسی و خطای دید ابداع شده. اینکه اگر اضافه وزن دارید، موهای روشن و کوتاه نداشته باشید چون چشم به علت خطای دید و رنگ روشن، اونها رو مخلوط با صورتتون می بینه و شما چاق تر به نظر میاین بر اساس همین اصول گفته شده.
من دوست دارم با ترکیب زیبایی شناسی ، خطای دید (Optical Illusion)، استتار (Camouflage) به خودم و شما کمک کنم لباس هایی بپوشیم که عیب های هیکل ما رو بپوشونند، ما رو زیباتر ، خوش فرم و خوش هیکل تربه نظر بیارند و از نظر بصری در دیگران ترکیب دلنشین و خوشایندی رو به وجود بیارند.
اینکه دوست دارید اونچه مد می شه رو بپوشید، هر فصل پول جدید بدین و لباسهای سالمتون رو بریزین دور و بعد ها هر وقت عکس هر دوره از زندگی تون رو می بینید وحشت کنید، یا اینکه بر اساس فشن لباس بپوشید و سرتاپاتون مثل یک تابلوی هنری باشه که بعضی ها خوششون میاد و بعضی ها بدشون میاد و بعضی ها هم اصلا درکش نمی کنند، یا اینکه بر اساس علم زیبایی شناسی و خطاهای بصری لباس بپوشید و همیشه از دیدن عکس هاتون لذت ببرید و لباس هاتون رو تا ده سال بعد هم بتونید با آزادی استفاده کنید، البته انتخاب شما است. توصیه من؟ مورد سوم!
دیدگاهتان را بنویسید