چه جوری با اضافه وزن لباس مجلسی انتخاب کنم؟ قسمت دوم

در قسمت قبلی این مطلب اکتاویا اسپنسر رو به عنوان نمونه‌ای از یک خانم چاق اما نسبتا خوش‌پوش بهتون معرفی کردم که می‌تونین برای خانم‌هایی که اضافه وزن دارن، ازش ایده لباس مجلسی بگیرین. امروز هم چند تا دیگه از لباس‌هاش رو نقد می‌کنم و نکاتش رو بهتون می‌گم.

این بار اکتاویا یه لباس کوتاه رو انتخاب کرده که با لباس‌های دیگه فرق داره. کلا هر سیبی باید یه همچین ترکیب لباسی داشته باشه انقدر که خوبه. چند تا ویژگی خوب این لباس اینه که اولا کمر لباس به جای این که روی کمر واقعی اکتاویا قرار بگیره که پهنه، از زیر سینه تنگ شده. انگار قسمت سینه لباس پف داره و از زیر سینه تا کمر تنگ می‌شه. حالا به اتفاقی که در قسمت پایینتر از کمر افتاده توجه کنین. اون چین پایین کمر که بهش می‌گن peplum از بهترین اختراع‌ها برای سیب‌ها است. می‌تونین با سرچ کلمه peplum dress انواع مدل‌های پیراهن این شکلی رو ببینین. در واقع این چین به پایین تنه حجم داده و کمر رو باریک‌تر جلوه داده، سینه لباس هم که پف دار و حجیمه، پس در واقع یک فرم ساعت شنی  مصنوعی روی هیکل اکتاویا ایجاد شده که وزنش رو کمتر نشون می‌ده و از اون مهمتر انحنای مقعری به هیکلی داده که به خاطر سیب بودن، در واقع باید مثل دوک نخ ریسی محدب دیده می‌شد. دامن اینجا راسته آزاد انتخاب شده که ترکیب بصری قشنگ‌تری با چین پپلوم داره. دامن فون با این که برای سیب‌ها خوبه ولی با چین پپلوم جور نیست. زمینه لباس رنگ بدن یا n*u*d*e انتخاب شده که باعث می‌شه طرح‌های مشکی به جای این که چاق کنن، در واقع لاغر کنن. هر رنگ دیگه‌ای روی زمینه داشتیم، با لباس طرح‌دار و هیکل سیب یک فیل تحویل می‌گرفتیم.

این هم یک لباس کوتاه خیلی خوب دیگه و با استفاده از تکنیک‌هایی تقریبا مشابه قبلی. قسمت مشابه تکنیکش در انتخاب رنگه که این بار چون لباس حریره و بدن از پشتش پیداست، مثل قضیه طرح‌های لباس قبلی، طرح‌ها به جمع نشون دادن هیکل کمک کرده. در حالی که به هر کسی بگی آدمی که چاقه راه‌راه‌های افقی بپوشه می‌گه نه، چاق می‌کنه. پس این هم یه درس خوب. حالا ما خیلی اهل پوشیدن لباس بدن‌نما و حریر نیستیم، اما چاق‌ها بدونن در صورتی می‌تونن لباس طرح‌دار بپوشن که طرح روی زمینه‌ای به رنگ مشابه رنگ بدن کار شده باشه. خوب، قد لباس که مثل همیشه متناسب و خوبه. رنگ چشمگیر لباس به اکتاویا میاد. اتفاقی که روی کمر لباس افتاده برای سیب‌ها خیلی خوبه. توی این لباس کمر لباس که کشی و چین داره به خاطر اون لایه شلی که از بالاتنه روش افتاده، دیده نمی‌شه. این تکنیک کمک می‌کنه چشم بیننده نتونه پهنای اصلی کمر رو حدس بزنه و چون می‌بینه که دامن از زیر بالاتنه چین خورده، کمر رو خیلی باریک‌تر تصور می‌کنه. این تکنیک برای سیب‌ها خیلی خوبه، برای گلابی‌ها بده چون گلابی‌ها معمولا کمر باریک و خوبی دارن که بهتره نشونش بدن و برای توت‌فرنگی‌ها هم بده چون بالاتنه بزرگشون رو تبدیل می‌کنه به یه مکعب غول‌آسا. فشردگی خطوط روی سر آستین‌ها هم یک تکنیکه که چاقی بازوهای اکتاویا رو با جلب کردن نگاه ما به مچ دستش، می‌پوشونه. یقه قایقی برای سیب‌ها خوبه چون شونه‌ها رو عریض نشون می‌ده که در برابرش کمر، پهلو و شکم جمع‌تر دیده می‌شه.

این لباس هم با تکنیکی مشابه چیزهایی که در قسمت قبلی مطلب گفتم کار شده، فقط به نظرم بالاتنه خیلی شیک و خوب دوخته نشده. انتخاب رنگ روشن و یقه قایقی بسیار خوب بوده. این که یک شمایی از یقه هفت روی بالاتنه کارشده، برای شکستن حجم سینه خوبه، اما تخت بودنش یه جوریه. شاید اگر لایه‌ها به هم دوخته نمی‌شد، بهتر می‌شد. به قد و مدل آستین دقت کنین. اینجا وقتی دست‌ها میاد کنار بدن، آستین‌ها مثل یه بخش اضافه‌ای از بالاتنه دیده می‌شه. در واقع ما توی این عکس بالاتنه رو همراه با دو تا آستین دو طرف یک تیکه و خیلی پهن می‌بینیم. این باعث می‌شه کمر اکتاویا جمع و جو و لاغر دیده بشه. (ببینید که چقدر برای طراحی لباس سیب باید به تولید کمر مصنوعی دقت کرد!) دراپه‌های مورب روی دامن لباس رو هم قبلا توضیح دادم. این لباس می‌تونه دنباله نداشته باشه، در واقع بدون دنباله من بیشتر می‌پسندیدمش. البته دنباله‌های حجیم این شکلی، هیکل رو ریزتر نشون می‌ده، اما خوب ظرافت خط سایه هیکل رو هم می‌گیره.

این لباس از مدل لباس‌های لاغر کُن یا slimming dress  هست که با استفاده از دو خط صاف یا منحنی عمودی در کنار بدن و انتخاب جنس یا رنگ متضاد و متفاوت در دو طرف این خط‌ها، به چشم بیننده توهم این رو می‌دیم که هیکل طرف مقابل پهناش فقط به اندازه همون خطوط داخلیه و تا پهلوی واقعی‌اش ادامه نداره. اکتاویا مخصوصا روی قسمت مرکزی بدنش از پارچه طرح‌دار چشمگیری استفاده کرده و در دو طرف از پارچه نسبتا ساده با خطوط عمودی که خیلی باریکتر از واقعیت دیده می‌شن. خیلی وقت‌ها می‌شه اصلا این قسمت راه راه رو مثلا مشکی گرفت و قسمت طرح‌دار رو رنگی یا سفید. این مدل لباس خیلی لاغر می‌کنه. اگر خط‌های عمودی‌اش با منحنی مشابه خطوط بدن دوخته بشه، به هیکل فرم و انحنا هم می‌ده. قد آستین‌ها بلند دوخته شده و پارچه راه‌راه برای دست‌ها هم انتخاب شده که برعکس لباس قبلی، وقتی بازوها رو در راستای بدن می‌بینیم، بدن پهن دیده نشه. رنگ طلایی صندل باعث می‌شه صندل به همراه پاشنه‌اش به عنوان بخشی از پا دیده بشه و انگار پای خود آدم اونقدر کشیده و باریکه. این هم یک تکنیک برای قدکوتاه‌ها و چاق‌ها.

این لباس انگار ترکیبی از ایده لباس اول و چهارمه. یقه اصلی لباس قایقیه که نقش مهمش رو توضیح دادم. کمر لباس از زیر سینه جمع شده و پپلوم هم توی لباس کارشده و به بالاتنه کاملا فرم ساعت شنی داده. دامن برای تناسب با پپلوم راسته است. لباس تیره و یکدست طراحی شده که اکتاویا رو لاغر و بلند نشون بده. طرح‌های ریز پارچه بدون پس زمینه رنگی باعث شده لباس یکنواخت نباشه و در عین حال چاق نکنه. من فقط خیلی از اجرای قضیه حریر دور گردن خوشم نمیاد. مشخصه که دلیل طراحی‌اش اینه که یک تیکه بزرگ پوست اون بالا پیدا نباشه و بالاتنه رو پهن نکنه و تعادل لباس رو به هم نزنه، اما جمع شدگی‌اش دور گردن باعث شده افتادگی و شُلی شونه‌های اکتاویا بیاد تو مرکز توجه. به نطرم همین یقه می‌تونست بدون چین‌هاش کار بشه یا اصلا یه حالت هفت باز بگیره.

خوب، این گوی و این میدان. خانم‌های اضافه وزن دار! ببینم از این به بعد در طراحی و انتخاب لباس مجلسی، چه می‌کنین.