بیشتر از یک سال از قسمت دوم مطلب چه جوری همیشه باکلاس و شیک باشم؟ می‌گذره. بهتون قول داده بودم ادامه‌اش بدم و بعد از مدتی که فرصت نشد، بالاخره امروز می‌خوام بشینم و این مطلب رو به سرانجام برسونم. در قسمت اول این مطلب درباره آراستگی و داشتن ظاهر باکلاس صحبت کردم و در بخش دوم هم اگر یادتون باشه، درباره این صحبت کردم که …
در قسمت اول این مطلب درباره آراستگی و داشتن ظاهر باکلاس صحبت کردم و در بخش دوم هم اگر یادتون باشه، درباره این صحبت کردم که چه رفتارهایی برایی یک خانم شیک و باکلاس برازنده است. امروز خودم مطلبم رو دوباره خوندم و چیزی که به ذهنم رسید اضافه کنم، درباره آداب معاشرت پایه هست. بنابراین مطلبی که امروز می‌نویسم ادامه همون گروه مطالب مرتبط با رفتار شیک و باکلاسه، اما اسم جدید روش می‌گذارم که راحتتر پیدا بشه.
اصول آداب معاشرت یا etiquette مجموعه‌ای از قوانینه که شاید صدها سال پیش برای تشخیص نجیب زاده‌ها و آدم‌های باکلاس از افراد طبقه‌های پایین‌تر، طراحی شده، اما به مرور به جای تاکید بر طبقه اجتماعی و درآمد، رفته به سمت این که افراد مودب‌تر و باکلاس‌تر رو از بقیه متمایز کنه. بعضی از اصول آداب معاشرت این روزها هم توسط اکثر آدم‌ها رعایت می‌شه و بعضی‌هاشون یا شاید بهتر باشه بگیم اکثرشون، یا متاسفانه به فراموشی سپرده شده و یا از اون هم بدتر، آدم‌های بی‌کلاس مسخره‌شون می‌کنن!
قطعا خیلی از این نکات رو می‌دونین و تعداد زیادی رو هم رعایت می‌کنین، من یه چیزهایی که به ذهنم می‌رسه رو می‌گم که ممکنه توی معاشرت با مخاطب خاص، خانواده همسر، مهمونی‌ها و خلاصه جاهایی که آدم رفتارش زیر ذره‌بین هست، به کار بیاد. دنیای اتیکت یا آداب معاشرت خیلی گسترده است. من فعلا به هر چی یادم میاد و مرتبط با نقش یک میزبان یا مهمان محترمه، اشاره می‌کنم:
- وقتی وارد خونه میزبان می‌شیم، باید برای انتخاب محل نشستن توجه کنیم که چه افرادی قراره در این مهمونی حضور داشته باشن. همون‌طور که می‌دونین درستش اینه که افراد مسن‌تر و خانم‌ها بالای مجلس بشینن (دور از در ورودی) بنابراین در مهمونی که قراره مثلا یه مادربزرگی هم حضور داشته باشه، نمی‌دویم بریم بشینیم روی مبل اصلی بالای مجلس. دیگه این که در انتخاب ارتفاع صندلی، مثلا در شرایطی که هم صندلی هست هم مبل، حواسمون به قد دامنمون و میزان چسبون بودنش باشه. هرچی دامن کوتاه‌تر و تنگ‌تر باشه، ارتفاع صندلی بیشتر باشه راحت‌تریم و بهتر می‌تونیم کنترلش کنیم. خانم‌های بچه‌دار خوبه دور از میز اصلی پذیرایی و چیزهای شکستنی و نسبتا نزدیک به دستشویی بشینن که نخوان هی از لا به لای دست و پای مهمون‌ها با بچه‌شون به سمت دستشویی و اتاق حرکت کنن. خیلی پسندیده است که زن و شوهر حتما کنار هم بشینن و اگر یکیشون خواست بره نزدیک‌تر با دوستی کسی خوش و بش کنه، سریع پیش همسرش برگرده یا دوتایی جاشون رو تغییر بدن.
- شیوه زیباتر و پسندیده‌تر نشستن روی صندلی با دامن به این شکله که یک پا رو صاف و تقریبا عمود روی زمین می‌گذاریم و پای دیگه رو با زانوی به هم چسبیده از پشت اون پا رد می‌کنیم جوری که محل تلاقی پاها، حدود مچ پا باشه. پهلوی خارجی پای دوم رو روی زمین می‌گذاریم. البته پا روی پا انداختن معمولی با زانوی بسته هم اوکی هست ولی نوع تشریفاتی‌اش اینه.
- برای نشستن سر میز شام، صبر کنید تا خانم صاحبخونه بفرمایید بگه و با بفرمایید آقای میزبان بلند نشین برین سر میز! خانوم‌هایی که مهمونی برگزار کرده‌اند می‌دونن چرا! دقایقی قبل از اعلام شدن شام می‌تونین در درگاه یا ورودی آشپزخونه با لبخند سوال کنین کمکی از دست من بر میاد؟ ولی به هیچ عنوان بی اجازه وارد نشین و اگر گفتن نه، طولانی اونجا نمونین، به خصوص تو خونه یه تازه عروس که از حضور شما هول و دستپاچه می‌شه.
- سر میز شام، همون‌طور که مادرمون و معلم‌های مهدکودکمون همیشه می‌گفتن، غذاخوردن با دهن باز خیلی بده و حتما باید غذا رو با لب‌های بسته بجویم. شاید تاکید روی این موضوع ساده به نظر مسخره بیاد ولی خود من دوستی دارم بسیار خوش پوش و زیبا و موفق که متاسفانه از غذا خوردن باهاش متنفرم، چون نه تنها حرف زدن با دهن پر رو زشت نمی‌دونه، بلکه اصلا عادت داره یه لقمه رو وارد دهنش بکنه و بذاره گوشه لپش و بعد تازه شروع کنه حرف زدن. نه! یک خانم باکلاس هرگز موقع جویدن دهنش رو باز نمی‌کنه، با دهن پر حرف نمی‌زنه و اگر خیلی خیلی واجب بود در حالی که غذا توی دهنشه، چیزی بگه، حتما دست یا دستمال جلوی دهنش می‌گیره و با عذرخواهی کوتاه‌ترین چیزی که می‌تونه رو می‌گه.
- از همه یا اکثر غذاهایی که درست شده بچشید و تعریف کنید. اگر چیزی رو دوست ندارین، رژیم دارین و یا به هر دلیل باهاش مشکل دارین، سعی کنین نخوردن اون رو تا حد ممکن پنهان کنین و اگر نشد، نَگین دوست ندارم. چیزهایی مثل معده درد دارم و سیر شدم و انقدر خوشمزه بود همه چی که دیگه جا ندارم و… خیلی بهتره. یادتون باشه پوست میزبان برای تهیه این غذاها کنده شده و کلی هزینه، انرژی و زحمت پشت این سفره خوشمزه پنهان شده. حتما قبل از بلندشدن از سرمیز با صدای بلند و رسا از خانم میزبان تشکر کنین. دستمال و آشغال‌های احتمالی که درو و بر بشقاب ریختین رو بذارین تو بشقاب و بعد پاشین. هیچ وقت قبل از میزبان و بزرگترها سر میز نشینین، شروع به کشیدن یا خوردن نکنین و بعد از تموم شدن غذا از سر میز بلند نشین.
- در مورد آداب دیگه غذا خوردن این که در غذاهای غیر پلویی و غذاهای فرنگی باید کارد در دست راست و چنگال در دست چپ قرار بگیره. هورت کشیدن و خوردن با سر و صدا ممنوعه، سر میز غذا در مهمانی حرف زدن از چیزهای کثیف و چندش آور ممنوعه و حتی توصیه می‌شه بحث به سیاست و دین هم اصلا نرسه چون این‌ها مطالبی هستند که ممکنه افراد توشون اختلاف نظر داشته باشن و ایجاد شدن بحث یا جدل، مهمونی خانم خونه رو به هم می‌زنه و زحمت‌هاش رو برباد می‌ده و باعث می‌شه افراد از اون همه زحمتی که اون کشیده، خاطره بدی با خودشون ببرن.
- حرف میزبان شد، یه کمی از آداب میزبانی بگم. در پذیرایی و تعارف کردن چای یا خوراکی‌های دیگه اولویت باید با مسن‌ترین خانم مهمان باشه. یعنی خانم‌ها و افراد سن بالا به بقیه افراد از نظر اولویت ارجح هستن. منتها چون زشت و سخته که بخوایم تک تک به ترتیب سن و جنس دنبال افراد بریم، درستش اینه که در تعارف چایی مثلا، اولا به مسن‌ترین یا مهم‌ترین خانم جمع تعارف بشه و بعد از کنار ایشون به پذیرایی بقیه افراد ادامه بدیم.
- از آداب دیگه میزبانی این که برخلاف اون چیز غلطی که این روزها زیاد اجرا می‌شه، درست کردن غذاهایی که باید خیلی داغ و تازه پخته و سرو بشن و احتیاج به حضور طولانی مدت در آشپزخونه دارن، در صورت نداشتن کارگر خیلی پسندیده نیست، چون خانم میزبان که در واقع صاحب مهمونیه، باید تا می‌تونه بیاد پیش مهمون‌ها بشینه و باهاشون معاشرت کنه. پس برای انتخاب منو دقت کنین که غذاهایی انتخاب کنین که از قبل قابل آماده کردن هستند یا به نظارت کمی لازم دارن. بهتره که خانم میزبان فقط حداکثر نیم ساعتی قبل از سرو شام بره توی آشپزخونه. پس شستن میوه و آماده کردن خوراکی های پذیرایی و شستن ظرف در زمان حضور میزبان ممنوعه. جوری برنامه‌ریزی کنین که بدون شستن مکرر ظرف‌ها، توی مهمونی ظرف کم نیارین.
- سر میز غذا به عنوان میزبان پایین میز و نزدیک آشپزخونه بشینین. صبر کنین همه مهمون‌ها جاشون رو پیدا کنن و بعد بشینین. نه خودتون و نه همسرتون قبل از دیگران شروع به خوردن نکنین و در ضمن مهمون‌ها رو با تعارف‌های مکرر و اصرار زیاد برای خوردن چیزهای مختلف معذب نکنین. به هیچ عنوان زورکی برای کسی غذا نکشین و فکر نکنین اینجوری لطف کردین. وظیفه میزبان اینه که غذا رو در دسترس مهمون بذاره و با یک بار تعارف اعلام کنه که شما مجازین از این غذا بخورین، همین. دقت کنین دسته کفگیرها به سمت مهمون‌ها باشه و میز رو جوری بچینین که همه دستشون به اکثر غذاها برسه. از قبل نوشیدنی رو آماده کنین. خوبه که آقای میزبان مسئولیت ریختن نوشیدنی برای مهمون‌ها رو به عهده بگیره. اگر چیزی از آشپزخونه لازم شد که یادتون رفته بیارین، بی سرو صدا و با گفتن یک ببخشید از سر میز پاشین برین بیارینش.
- این نکته‌ای که می‌خوام بگم، اصولا کمی بحث برانگیزه. من درستش رو بر اساس اصول اداب معاشرتی که مطالعه کردم می‌گم (و اونچه خودم بهش اعتقاد دارم)، شما هم جوری که درست می‌دونین رفتار کنین. طبق اصول میزبانی و به نظر من کمک گرفتن از مهمان فوق العاده زشته. علاوه بر این، بر اساس اصول آداب معاشرت، جمع کردن غذا از جلوی مهمان هم زشته و هر چیزی که برای پذیرایی تعارف می‌شه، باید تا آخر مهمونی دم دست مهمون بمونه. پس این که خیلی‌ها با زن‌های مهمون می‌رن تو با هم می‌پزن و می‌شورن و خشک می‌کنن و… من این رو مهمونی صحیح نمی‌دونم و بر خلاف اصول هم هست. من حتی میز شام رو اصلا جمع نمی‌کنم و به هیچ عنوان به کسی اجازه نمی‌دم یک دونه ظرف سمت آشپزخونه بیاره. در واقع خودم هم به عنوان میزبان بلافاصله بعد از سرو شام میام می‌شینم وسط مجلس که همه بدونن برنامه جمع و تمیز کاری نداریم. بله می‌دونم میزبانی اینجوری خیلی سخته و خودم هم از خستگی پرپر می شم قبل و بعد از برگزاری مهمونی، اما در واقع آداب معاشرت حکم می‌کنه مهمان استراحت کنه و میزبان زحمت بکشه. برای همین خونه مردم هم کار نمی‌کنم و بعد از تشکر کردن می‌شینم سر جام.
- یک خانم باکلاس هیچ وقت توی مهمونی به سمت اتاق‌های دربسته نمی‌ره و اصولا تو خونه مردم دری رو بدون در زدن باز نمی‌کنه و وارد نمی‌شه، کنجکاوی نمی‌کنه و زِنهار زنهار که یک وقت در کابینت، کشو یا یخچال کسی رو بی‌اجازه باز کنه. اصولا در مهمونی ما باید هر چی می‌خوایم رو با ادب و خواهش از میزبان درخواست کنیم ولی اگر با میزبان صمیمی بودیم و اجازه ورود کوتاه به آشپزخونه رو داشتیم باز هم نباید خودمون بریم سر یخچال و کابینت مگر این که میزبان مستقیما بگه از تو یخچال بردار که در این صورت باز همزمان با باز کردن در یخچال یه «با اجازه» هم باید بگیم و سریع هم شیئ مورد نظر رو برداریم و در یخچال رو ببندیم.
- یک خانم باکلاس بچه‌هاش رو در مهمونی کنترل می‌کنه، جوری رفتار نمی‌کنه که انگار از نقش مادری مرخصی گرفته. جوری از قبل بچه‌هاش رو محدود نمی‌کنه که اون‌ها با ورود به خونه مردم رفتارهای زشت و غیر قابل کنترل بکنن و صد البته یک خانم باکلاس در صورت بدرفتاری طولانی مدت بچه‌هاش با عذرخواهی فراوان و در صورت حضور مهمون‌های دیگه، مهمونی رو ترک می‌کنه ولی اگر تنها مهمون خودش بود، بچه رو به وسیله پدر یا اشخاص دیگه می‌فرسته خونه. کلا همون‌طور که میزبان باید سعی کنه تا جایی که می‌شه، وسایل آسایش و لذت مهمان رو فراهم کنه، مهمان هم باید حد و حدود رفتاری خودش و بچه‌هاش رو به خوبی رعایت کنه و دردسر اضافه تولید نکنه. مثلا مثلا به هیچ عنوان نباید اجازه بدین بچه دست به لوازم و خوراکی‌های روی میز بزنه، اون‌ها رو بریزه و یا چیزی رو بشکنه. اگر چنین چیزهایی پیش بیاد مادر شیک و باکلاس باید با عذرخواهی خودش همه چیز رو جمع و تمیز کنه و در چند روز آینده خسارت ظرف شکسته رو به صورت خرید یک ظرف جایگزین جبران کنه.
فعلا همین نکات به ذهنم می‌رسه. مهمونی خوش بگذره! مدیونین فکر کنین چون هفته بعد مهمون دارم این‌ها به ذهنم اومد!!!
دیدگاهتان را بنویسید